Αναρριχώμενες Τριανταφυλλιές. Ομορφιά και Αντοχή

Δεν χρειάζεται πολύς χώρος για να φυτέψει κανείς μία – δύο αναρριχώμενες τριανταφυλλιές, ένας γυμνός τοίχος, μία κολόνα ή ένα μπαλκόνι είναι κατάλληλοι χώροι για μια τέτοια σύνθεση και μπορούν να ομορφύνουν πολύ. Μαζί με τις δενδρώδεις τριανταφυλλιές , οι αναρριχώμενες είναι εκείνες που προσαρμόζονται καλύτερα στον κήπο, σκεφτείτε μόνο πόσα φυτά χρειάζονται για να φτιάξετε μία ζαρντινιέρα ή ένα φράχτη από θαμνώδης τριανταφυλλιές, ενώ μόνο μία αναρριχώμενη τριανταφυλλιά μπορεί, μερικές φορές, να είναι αρκετή, για να καλύψει ένα γυμνό τμήμα της πρόσοψης του σπιτιού, να στολίσει την είσοδο ή να τυλίξει μια κολόνα. Η θέση όμως πρέπει να είναι πάντα ηλιόλουστη.

Όπως όλες οι τριανταφυλλιές, έτσι και οι αναρριχώμενες συνδυάζουν ομορφιά και αντοχή. Αντοχή επειδή, παρά τις επανειλημμένες προσβολές ζωικών εχθρών, οι θάμνοι αυτοί, καλλιεργημένοι σε κατάλληλες συνθήκες, μπορούν να ανθίζουν για δεκαετίες. Ομορφιά προπάντων για την άφθονη και πολύ ανθεκτική ανθοφορία.

Τι είναι οι Αναρριχώμενες Τριανταφυλλιές

Στη φύση φυτρώνουν ανάμεσα σε θάμνους και δέντρα, στηριζόμενες με τα γερά αγκάθια που έχουν στα κλαδιά τους. Στον κήπο, όμως, πρέπει να δεθούν στις υποστυλώσεις τους.

Εκτός από τις αναρριχώμενες τριανταφυλλιές υπάρχει και μια άλλη ομάδα που χρησιμοποιείτε για να διακοσμούνται κολόνες και τοίχοι: η ομάδα των κληματοειδών τριανταφυλλιών. Τα φυτά αυτά, πολύ όμοια με τις αναρριχώμενες τριανταφυλλιές, προέρχονται από το είδος «Rosa Luciae» είναι πολύ εύρωστες και έχουν εύκαμπτα στελέχη. Τα λουλούδια, απλά, ημίδιπλα ή διπλά ανάλογα με τις ποικιλίες είναι συγκεντρωμένα σε μεγάλες ταξιανθίες και ανοίγουν από τον Μάιο έως τον Ιούλιο, δεν ξανανθίζουν. Να θυμάστε ότι, οι κληματοειδής τριανταφυλλιές δεν είναι και πολύ κατάλληλες για τοίχους, μια και είναι ευαίσθητες στο ωίδιο, που εκδηλώνεται περισσότερο εκεί που υπάρχει λίγος αέρας.

Ταξινόμηση

Οι αναρριχώμενες τριανταφυλλιές μπορούν να χωριστούν σε ομάδες, ανάλογα με την ανθοφορία τους: μερικές, που προέρχονται από το είδος Ροδή η πολυανθής (Rosa multiflora), έχουν ταξιανθίες σε μπουκέτα με λουλούδια μικρών διαστάσεων. Άλλες, αντίθετα παράγουν μεμονωμένα λουλούδια, αλλά πιο μεγάλα, γενικά, πρόκειται για ποικιλίες που προήλθαν από μεταλλαγή της κινέζικης τριανταφυλλιάς (τριανταφυλλιάς τείου ή της Rosa floribunda).

Ένα άλλο κριτήριο ταξινομήσεως βασίζεται στη διάρκεια της ανθοφορίας: οι ποικιλίες που ξανανθίζουν, βγάζουν λουλούδια δύο φορές το χρόνο τουλάχιστον, πρώτα τον Ιούνιο και μετά τον Σεπτέμβρη, με τρόπο που με τη διαδοχή των ανθοφοριών, μένουν καλυμμένες από λουλούδια μέχρι το φθινόπωρο. Οι άλλες, που δεν ξανανθίζουν, βγάζουν λουλούδια μόνο για 20-30 μέρες.

Οι περιποιήσεις

Οι αναρριχώμενες τριανταφυλλιές δεν παρουσιάζουν ιδιαίτερες δυσκολίες στην καλλιέργειά τους, αρκεί να μεγαλώνουν σε συνθήκες κατάλληλες για την ανάπτυξή τους: έδαφος βαθύ με τάση προς το συμπαγές και ελαφρά ασβεστώδες, καλή έκθεση στον ήλιο. Χρειάζεται οργανικό λίπασμα. Οι αναρριχώμενες τριανταφυλλιές αντέχουν καλά στο κρύο αλλά υποφέρουν από την υπερβολική ζέστη.

Τα κλαδέματα έχουν μεγάλη σπουδαιότητα και, εκτός από το ότι ελέγχουν την ανάπτυξη και το σχήμα της τριανταφυλλιάς, έχουν σκοπό να αυξήσουν τη μακροβιότητά της. Για το κλάδεμα πρέπει να γίνει διάκριση ανάμεσα στις τριανταφυλλιές που ξανανθίζουν και σ’ εκείνες που όχι. Οι πρώτες κλαδεύονται την άνοιξη, όταν τα «μάτια» αρχίζουν να διογκώνονται: θα πρέπει να αποφεύγεται όταν οι βλαστοί είναι ήδη μακροί. Κόβονται ξερά κλαδιά, υπολείμματα κλαδιών, λεπτά και ασθενικά κλαδιά και περιορίζονται στο μισό τα νεαρά και πράσινα κλαδιά. Η τομή πρέπει να γίνεται 3-5 χιλιοστά πάνω από το «μάτι» και να έχει κλίση προς την αντίθετη πλευρά από εκείνη του μπουμπουκιού. Στους πλευρικούς βλαστούς αφήνουμε 2-4 «μάτια». Οι τριανταφυλλιές που δεν ξανανθίζουν, κλαδεύονται το φθινόπωρο, μετά την ανθοφορία, και αφήνουμε μονάχα τους πιο εύρωστους βλαστούς για την ανθοφορία του επόμενου χρόνου (θα πρέπει να έχετε υπόψη σας πάντοτε να φροντίζετε το σχήμα του φυτού). Οι βλαστοί στηρίζονται στις υποστυλώσεις, χωρίς να τεντώνονται πολύ και χωρίς να εφάπτονται τελείως στους τοίχους (έτσι αυξάνεται ο αερισμός ). Θα πρέπει, επίσης, να διαλέγονται ηλιόλουστες θέσεις. Οι αναρριχώμενες τριανταφυλλιές όπως όλες προσβάλλονται από ασθένειες και έντομα. Οι πιο συνηθισμένες μυκητολογικές ασθένειες που προσβάλλουν τις τριανταφυλλιές είναι το ωίδιο, η μαύρη κηλίδα και η σκωρίαση. Επειδή η θεραπεία μπορεί να μην είναι πάντα επιτυχής το καλύτερο όπλο είναι η πρόληψη: διαλέξτε υβρίδια εύρωστα κι εξασφαλίστε τους συνθήκες κατάλληλες για τις απαιτήσεις τους. Μια άλλη συνηθισμένη ασθένεια είναι η χλώρωση (κιτρίνισμα των φύλλων), και εκδηλώνεται στο φυτό από την έλλειψη σιδήρου, στην περίπτωση αυτή αρκεί μόνο να δώσετε στο φυτό σκευάσματα με βάση τον σίδηρο . Τα πιο εύρωστα υποκείμενα αντέχουν καλύτερα και στις προσβολές ζωικών εχθρών: κοκοειδή, αφίδες (μελίγκρα),θρίπες, μηλολόνθες, προσβάλλουν όλο το φυτό, αλλά προπάντων τα πράσινα και τρυφερά μέρη και τα μπουμπούκια. Μπορούν να καταπολεμηθούν με εντομοκτόνα. Προτιμήστε είτε για τις ασθένειες, είτε για τα έντομα, να χρησιμοποιήσετε σκευάσματα τα οποία σας έχει συστήσει κάποιος γεωπόνος, από εξουσιοδοτημένο κατάστημα και πάντοτε με προσοχή.